سلام ای محبوب من و ای معشوق من و ای زیبای من

ای خدای من ، این عزت مرا بس است که من بنده توهستم . و این افتخار مرا کافیست که پروردگار منی .

خدایا تو آنچنانی که دوستت دارم . مرا آنچنان قرارده که دوست میداری . ای خدای بزرگ و ای کمال مطلق . ای خدایی که مرا منتظر بهترین بهترینها کرده ای  .

 ای مونس تنهایی های من .

امروز این بنده کوچک تو سر شار نیاز است یقین دارم که مرا دوست می داری . ای محبوب من ، من عشق را از تو آموخته ام . و اینک به من بیاموز که چکونه این بارسنگین انتظار را بر این جسم ضعیف بکشم .

ای خالق من ای که از روحت درمن دمیدی و مرا اشرف مخلوقات خود خواندی آنچنان از انتظار اشباع شده ام که دیگر  توانی برای انتظارنمیبینم .

به من صبری عنایت فرما که بتوانم تا ظهور او طاقت بیاورم.

             عید سعید غدیر خم بر فرزند بزرگوار امیر مومنان علی (ع) ،مهدی موعود مبارک

راستش را به ما نگفتند یا لا اقل همه ی راست را به ما نگفتند.گفتند:تو که بیایی خون به پا می کنی,جوی خون به راه می اندازی و از کشته ,پشته می سازی و ما را از ظهور تو تر ساندند.درست مثل اینکه حادثه ای به شیرینی تولد را کتمان کنند و تنها از درد زادن بگویند.ما از همان کودکی تو را دوست داشتیم.با همه فطرتمان به تو عشق می ورزیدیم و,با همه ی وجودمان بی تاب آمدنت بودیم.عشق تو با سرشت ما عجین شده بود و آمدنت,طبیعی ترین و شیرین ترین نیازمان بود.اما...اما کسی به ما نگفتکه چه گلستانی می شود جهان ,وقتی که تو بیایی.همه,پیش از آنکه نگاه مهر گستر و دستهای عاطفه تو را توصیف کنند,شمشیر تو را نشانمان دادند.آری ,برای اینکه گل ها و نهال ها رشد کنند, بایدعلف های هرز را وجین کرد. و این جز با داسی برنده و سهمگین,ممکن نیست آری برای اینکه عدالت به کرسی بنشیند,هر چه سریر ستم آلوده یسلطنت را باید واژگون کرد و به دست نابودی سپرد.واینها همه همان معجزه ای است که تنها از دست تو بر می آیدو با دست تو محقق می شود.اما مگر نه اینکه اینها همه مقدمه است برای رسیدن به بهشتی که تو بانی آنی.آن بهشت را کسی برای ما ترسیم نکرد.کسی به ما نگفت که ان ساحل امید که در پس این دریای خون نشسته است ,چگونه ساحلی است؟!کسی به ما نگفت که وقتی تو بیایی:پرندگان در آشیانه های خود جشن می گیرند و ماهیان دریا شادمان می شوند.

و چشمه ساران می جوشند و زمین چندین برابر محصول خویش را عرضه می کند.به ما نگفتند که وقتی تو بیایی:دلهای بندگان را آکنده از عبادت و اطاعت می کنی و عدالت بر همه جا دامن می گسترد وخدا به واسطه تو دروغ را ریشه کن می کند و خوی ستمگری و درندگی را محو می سازد و طوق ذلت وبردگی را از گردن خلایق بر می دارد.به ما نگفتند که وقتی تو بیایی:ساکنان زمین و آسمان به تو عشق می ورزند,آسمان بارانش را فرو می فرستد,زمین,گیاهان خود را می رو یاند...و زندگان ارزو می کنندکه کاش مردگانشان زنده بودند و عدل و ارامش حقیقی را می دیدند که خداوند چگونه بر کاتش را بر اهل زمین فرو می فرستد.به ما نگفتند که وقتی تو بیایی: همه امت به آغوش تو پناه می آورند.همانند زنبوران عسل به ملکه خویش .و تو عدالت را ان طور که باید و شاید در پهنه ی جهان می گستری و خفته ای را بیدار نمی کنی و خونی را نمی ریزیبه ما نگفتند که وقتی تو بیایی:هیچ کس فقیر نمی ماند و مردم برای صدقه دادن به دنبال نیازمند می گردند و پیدا نمی کنند. مال را به هر که عرضه میکنند میگوید :بی نیازم.ای محبوب ازلی و ای معشوق آسمانی!ما بی آنکه مختصات آن بهشت مو عود را بدانیم و مدینه ی فاضله حضور تو را بشناسیم تو را دوست می داشتیم و به تو عشق می ورزیدیم.که عشق تو با سرشتها عجین شده بود و امدنت طبیعی ترین و شیرین ترین نیازمان بود.

ظهور تو بی تردید بزرگترین جشن عالم خواهد بود و عاقبت جهان را ختم به خیر خواهد کرد.

                  سید مهدی شجاعی

                                                      شب و روز نیمه شعبان
هفتم:شب وروز نیمه شعبان که خداوند نعمت بزرگ ولادت امام زمان(ع) را در آن به بندگانش عطا فرموده است
در بیان عظمت و احترام این وقت شریف کافی است آنچه که زبان اهل بیت (ع) یعنی سید بن طاووس در"اقبال"گفته است ذکر کنیم ایشان می گوید: "بدان! مولای ما حضرت مهدی (ع) کسی است که راستگویان و معتمدان اتفاق دارند به اینکه
: پیغمبر خدا (ص) به ولادت آن حضرت وبزرگی مسلمانان به ریاست و حکومت آن حضرت،بشارت داده است و نیز گفته اند که پیامبر (ص)کمالات او را شرح داده و تصریح کرده که عظمت و بزرگی اوبه جایی می رسد که هیچ یک از پیامبران و اوصیاء به آن مقام نرسیده اند و حتی سلیمان- که در حکومت خود به جن و انس فرمان می داد- به آن جایگاه نرسیده است،زیرا که وقتی سلیمان گفت:"هب لی ملکا لا ینبغی لاحد من بعدی."  در جواب نفرمود:  "درخواست تو را در اینکه بعد از تو بیشتر به احدی عطا نکنیم را اجابت کردیم."  بلکه خداوند جل جلاله فرمود: "فسخرنا له الریح بامره رخاءحیث اصاب* والشیاطین کل بناء و غواص*وآخرین مقرنین فی الاصفاد." 
 یعنی: "پس ما باد را مسخر او ساختیم تا به فرمانش به نرمی حرکت کند و به هر جا که او می خواهد برود،وشیاطین را مسخر او کردیم و هر بنا وغواصی ازآنها را و گروه دیگری را در غل و زنجیر قرار دادیم
ومسلمین همگی متفق هستند که خاتم النبیین حضرت محمد(ص) فضیلت و سیادتی دارد که هیچ یک از پیامبران حتی حضرت سلیمان ندارد و اینکه مهدی (ع) در آخر الزمان ظهور خواهد کرد در حالی که پایه های دین انبیاء از بین رفته و اثری از شعائر مذهبی جز ظاهری مندرس باقی نمانده است، پس زمین را بعد از اینکه از جور و جهل و ظلم،پر شده است از عدل و داد و حکمت،پر می کند

                                                                       عصر دوشنبه و عصر پنجشنبه

 پنجم وششم:عصر دوشنبه و پنجشنبه.در این دو وقت اعمال بندگان بر امام عصر(ع)عرضه می شود همانطور که درزمان هر امامی بر همان امام و درزمان پیغمبر اکرم(ص)برپیامبر عرضه می شد واخبار در این مورد بسیار است و در بیشتر آنها به عصر تشریح نشده ولی در بعضی دیگر اشاره شده است.شیخ ابوالفتوح رازی در تفسیر آیه شریفه"وقل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المومنون"آورده است که:در اخبار آمده که اعمال امت را در هر شب دوشنبه و پنجشنبه بر رسول خدا(ص)و ائمه (ع) عرضه می کنند و مراد از مومنون در این آیه ،امامان معصوم(ص)می باشند.انسان باید این دو روز را به اعمالی اختصاص دهد که در روایات آمده است مثل: استحباب خواندن هزار مرتبه سوره"قدر"در هریک از آنها.

                                   از طلوع فجر تا غروب آفتاب هر روز

چهارم: علماءهر روز از طلوع فجر تا غروب آفتاب را به دوازده بخش تقسیم کرده اند بطوری که با تغییر فصل ها تغییری نکند و هر قسمت را به امامی منسوب کرده اند. سید جلیل علی بن طاووس در کتاب "امان الاخطار"فرموده است که:هر ساعتی از روز مختص به یکی از ائمه است و برای آن ،دو دعا وجود دارد. بنابر روایات،هر یک از امامان برای ساعت خود مثل نگهبان و حامی است. پس ساعت اول برای مولایمان علی (ع) است تا ساعت دوازدهم که مخصوص مولایمان مهدی (ع) می باشد،و انسان در هر ساعتی از آن ساعات چه زمستان و چه تابستان به آنچه مخصوص آن است دعا کند زیرا که مقدار روز هر چقدر باشد،به دوازده قسمت و دوازده دعا تقسیم می شود.

                                          روز عاشورا     

سوم:روز عاشورا که روز سرافرازشدن حضرت حجت(ع) از جناب خداوند عزوجل به لقب قائم (ع) است از اما صادق(ع) روایت شده است که فرمود:"وقتی وقایع شهادت امام حسین (ع) اتفاق افتاد،ملائکه بسوی خداوند عزوجل ناله و فریاد کردند و گفتند :"ای پرودگار ما!با حسین برگزیده وپسر پیغمبر تو چنین می کنند."پس خداوند سایه قائم (ع) را به آنها نشان داد و فرمود:"بوسیله او،انتقام حسین (ع)را ازآنهایی که بر اوظلم کردند می گیرم."                                                   

                                               روز جمعه

دوم :روز جمعه که از چند جهت اختصاص و متعلق به امام عصر (ع)دارد.یکی آنکه:ولادت با سعادت آن حضرت درآن روز بوده است و دیگرآنکه:ظهور شادی انگیز آن حضرت درآن روز خواهد بودوانتظار فرج در آن روز بیشتر از روزهای دیگر است.عید بودن روز جمعه و شمرده شدنش از عیدهای چهارگانه به جهت ظهور شریف امام زمان (ع)است که در آن روز به خاطر پاک شدن زمین از لوث شرک و کفرو گناهان و زورگویان و ملحدین و کافران و منافقان و ظهور کلمه حق و اعتلای دین و شرایع ایمان و شعائر مسلمین بدون مزاحمت دشمنان خدا ودین چشم و دل مومنین روشن و مسرور خواهد شد.